شبای رفتنه تو شبای بی ستاره ست
ببین که خاطراتم بی تو چه پاره پاره ست
با هر نفس تو سینه بغضه تو تو گلومه
با هر کی هر جا باشم عکسه تو روبرومه
آخ که چقدر تنگه دلم برای اون شبامون
کاشکی که اون عشق بشینه دوباره تو دلامون
چی میشه برگردی بازم به روزای گذشته؟
هوای پاییزی چرا تو عشقه ما نشسته؟
شبای رفتنه تو شبای بی ستاره ست
ببین که خاطراتم بی تو چه پاره پاره ست
سپردی عهدمونو بدسته بادو بارون
منو زدی به طوفان خودت گرفتی آروم
قهره تو رامو بسته غم دلمو شکسته
تو این صدای خسته یاده تو پینه بسته غم دلمو شکسته
شبای رفتنه تو شبای بی ستاره ست
ببین که خاطراتم بی تو چه پاره پاره ست
غرو به باز دوباره شب تو یه انتظاره
ابر تو نگام نشسته خیاله گر یه داره
اسمه تو فریادمه درد تو صدام ترانه
خنده آیینه تلخو بی تو پر از بهانست
آخ که چقدر تنگه دلم برای اون شبامون
کاشکی که اون عشق بشینه دوباره تو دلامون
چی میشه برگردی بازم به روزای گذشته
هوای پاییزی چرا تو عشقه ما نشسته
شبای رفتنه تو شبای بی ستاره ست
ببین که خاطراتم بی تو چه پاره پاره ست .❤️.❤️.❤️.
خواب می بینم تو را هر شب که مهمان منی
در کنارم هستی و همواره جانان منی
گونه های زرد من تر می شود از اشک شوق
همچو باران ، گوهر غلطان چشمان منی
در بغل می گیرم اندام فریبای تو را
خواب می بینم همیشه بین دستان منی
بارها می بینمت در باغهای دشت نور
غنچه ای خوش بو میان باغ و بستان منی
از سر شب تا سحر با ماه خلوت می کنم
در میان آسمان ، چون ماه تابان منی
رفته ای و حال مانده رد پایت بر دلم
در خیالم هستی و رویای پنهان منی
چشم می دوزم به عکس روی دیوار اتاق
خواب می بینم تو را هر شب که مهمان منی
باز امشب دل من میل تو دارد ، چه کند؟!
بر لبت بوسه ای از عشق نکارد ، چه کند؟!
دل سپردم به خیالت همه شب تا دم صبح
جز به یادت دل من دل نسپارد ، چه کند؟!
هر شب از دوری تو گونه ی زردم خیس است
از غم دوری تو دیده نبارد ، چه کند؟!
رفتی و درد من افزون شده از فاصله ها
بعد تو درد مرا دل نشمارد ، چه کند؟!
می نویسم غزل از حال دل عاشق خود
اگر از عشق قلم هم ننگارد ، چه کند؟!
آخرِ شعر مرا خوب بخوان ای مه من .
باز امشب دل من میل تو دارد ، چه کند؟!
درباره این سایت